۱۷ اسفند ۱۳۸۴، ۱۵:۰۰

يك شاعر در گفتگو با مهر :

منتقدان شعر امروز دچار بدبيني شده اند / نمي توانيم اصول نوآوري را انكار كنيم

منتقدان شعر امروز دچار بدبيني شده اند / نمي توانيم اصول نوآوري را انكار كنيم

فرزانه قوامي - شاعر ، گفت : بر خلاف كساني كه معتقدند " شعر امروز ايران " در كثرت ظاهري خود ، رو به قهقرا مي رود ، سمت و سوها و حركت كنوني آن را روندي طبيعي و قابل ستايش مي دانم.

اين شاعر در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، با بيان اين مطلب افزود : متاسفانه امروز بدبيني عجيبي در ميان برخي منتقدان و حتي كساني كه شايد دستي هم بر آتش شعر نداشته باشند ، به وجود آمده كه حركت شعر امروز ايران ، به ويژه نسل جوان را حركتي رو به سقوط و دست پايين تلقي مي كند.

وي با اعلام اين مطلب كه هر جريان هنري متعلق به عصر خود مي باشد تصريح كرد : شعر كهن در دوره خويش پديد آمد و به سير حركتي خود در تاريخ ادبيات ايران ادامه داد و زماني كه نيما يوشيج قالب و مكتب جديد شعر ايران را بنياد گذاشت، بودند بسياري از افرادي كه او را بر نمي تابيدند و آثار و جريان شعري اش را به سنت شكني و اعتراض ادبي و گسيختگي و بي تعهدي متهم مي كردند.

اين شاعر ادامه داد : اگر نيما امروز حضور داشت و مشاهده مي كرد كه شعر تكان نخورده و رشد نكرده و هنوز همگان مثل او شعر مي گويند ،  قطعا ناخرسند مي شد و اين وضعيت را تاب نمي آورد . بنابراين بايد نوآوري ها را بپذيريم و بدانيم كه ميل نوآوري و ابداع و پيشزفت، نوعي گريز از خمودگي است كه هر كس تمايل دارد در حوزه فكري و فعاليتي خود ، از روز قبل جلوتر و متفاوت تر باشد.

فرزانه قوامي ، نوآوريهاي حال حاضر شعر ايران را بيش از فرم و قالب، متوجه محتوا و درونمايه دانست و اضافه كرد : در سير دگرگوني و نو شدن، ابتدا انديشه و محتواست كه تحول مي يابد و تغييرات شكلي و فرمي در وهله دوم قرار دارد و از انديشه ساطع مي شود.

وي توسل صرف به فرم گرايي و بداعت هاي شكلي را در شعر، موجب بروز تصنع و حالتي مكانيكي در بدنه آن توصيف كرد و افزود : تحول و نوآوري در هر دو جنبه فرم و محتوا رخ مي دهد و اين امر به هر صورت، روندي موازي و همزمان دارد.

سراينده مجموعه شعر " گفته بودم من از نسل شهرزاد هاي مضطربم  " به مقايسه ابزار در اختيار شاعر و نويسنده با ابزار تحت اختيار يك سينماگر پرداخت و اظهار داشت  : شعر به لحاظ سخت افزاري به امكانات و تمهيدات تكنولوژيك مورد نياز سينما احتياج ندارد. به عنوان نمونه ، اگر فيلمسازي ايراني بخواهد انديشه و خيال خاصي را كه نيازمند جلوه هاي ويژه سطح بالايي است، روايت كند شايد توانايي و بضاعت ابزاري آن را نداشته باشد ولي شعر و داستان از اين خاصيت محدوديت آور تهي است.

وي در پايان  به مهر ، تصريح كرد : البته در شعر نيز محدوديت هاي زباني وجود دارد ولي در مجموع ،  آنچه مبرهن است اين كه يك نگاه جديد، ايده نو و تفكر تازه مي تواند به اثري متفاوت و جديد منجر شود.

کد خبر 300701

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha